Οι άστεγοι ως δείγμα... ευημερίας

Ενα χριστουγεννιάτικο άρθρο για τους άστεγους της Αθήνας μπορεί να εκληφθεί ως δημοσιογραφική γραφικότητα. Ομως, το συγκεκριμένο άρθρο για τους άστεγους είναι μια πραγματικότητα εντοπισμένη από τον αρθρογράφο, μια πραγματικότητα ορατή από κάθε άνθρωπο που «βλέπει».

Αλλά, μια πραγματικότητα άγνωστη στις στατιστικές υπηρεσίες, μια πραγματικότητα άκρως αμελητέα για το κράτος, την κυβέρνηση, την κοινωνία, την Πολιτεία εν γένει. Μια μη καταγεγραμμένη πραγματικότητα.

Οι στατιστικές του μεταμοντέρνου φιλελευθερισμού σταματούν στη νεο-ταξική κατηγορία των «νεόπτωχων». Και αδιαφορούν αν οι άστεγοι είναι απότοκο αυτής, ακριβώς, της κοινωνικής «τάξης», οι νεόπτωχοι των νεόπτωχων.
Αλλωστε, ο νεοφιλελευθερισμός διαθέτει άλλοθι: οι άστεγοι είναι δείγμα ευημερίας! Εμφανίζονται ως αναγκαίο κακό όπου συχνάζουν η ελεύθερη αγορά, η ανάπτυξη, η ευημερία των μακροοικονομικών μεγεθών. Είναι απλώς ένα σπυράκι στο μικρό δάχτυλο της κοινωνίας των δύο τρίτων. Κάτι το φυσιολογικό, κάτι το αδιάφορο: μην ασχολείστε, συμβαίνει και στις πιο πλούσιες πόλεις. Οι άστεγοι είναι το σήμα κατατεθέν της νέας τάξης πραγμάτων, τα περιττώματα της παγκοσμιοποίησης!?

Δυστυχώς, όλα αυτά είναι η αλήθεια. Το ρεπορτάζ, βέβαια, λέει ότι πέρα από κάποιες μη κυβερνητικές, κάποιες φιλόπτωχες οργανώσεις, με το θέμα των αστέγων ασχολείται, ενίοτε, και το κράτος. Στην περίοδο της διεξαγωγής των Ολυμπιακών Αγώνων, ας πούμε, ασχολήθηκε ο οργανισμός «Αθήνα 2004». Καμάρωνε μάλιστα ότι πέτυχε την τέλεια απόκρυψη του? «θλιβερού αυτού κοινωνικού συμπτώματος»: «το θέαμα των αστέγων είναι απεχθές, άκρως ενοχλητικό για τους ξένους που θα έρθουν στη χώρα μας το 2004», έλεγε τότε κρατική αρμοδία...

Κάπως έτσι ασχολούνται τα κράτη, οι δημόσιες Αρχές, με το «απεχθές θέαμα των αστέγων, αυτό το θλιβερό φαινόμενο των σύγχρονων μεγαλουπόλεων»: τους κρύβουν κάτω απ’ το χαλί, όπως κάποιες κακές νοικοκυρές τα σκουπίδια. Κι αυτό μόνο όταν οι κοσμοπόλεις εορτάζουν. Και δέχονται ξένους. Με το τέλος των εορτών οι άστεγοι, ως διά μαγείας, ξαναπαίρνουν τις θέσεις τους στις πλατείες και τα πάρκα. Ξαναγίνονται μια πραγματικότητα απούσα. Μια μη καταγεγραμμένη πραγματικότητα...
Γράφει ο Νίκος Τσαγκρής. ΠΗΓΗ: www.ethnos.gr/article.asp?catid=11936&subid=2&pubid=9100844